برآورد بقای نسبی بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی طی سال های ۷۴-۱۳۶۹

مقدمه: نسبت بقای نسبی به­عنوان برآوردی از بقای خالص معیار مناسب­تری در مقایسه با بقای مشاهده شده و بقای علت ویژه برای تحلیل بقای بیماران سرطانی بر پایه اطلاعات مراکز ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت می­باشد. این پژوهش با هدف برآورد و بررسی وضعیت بقای خالص بیماران مبتلا به سرطان پستان انجام شده است. مواد و روش­ها: برای محاسبه نسبت بقای نسبی در این کوهورت تاریخی، بقای مورد انتظار بر اساس اطلاعات سالانه مرگ در کشور فنلاند، به­عنوان جمعیت استاندارد، برآورد شده است و تعداد 662 بیمار زن با تشخیص سرطان پستان، بر اساس گزارش­های پاتولوژی، که در دوره تقویمی 74-1369 به انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی مراجعه و تا پایان سال 1379 پیگیری شده­اند مورد تحلیل قرار گرفته­اند. در این پژوهش برای محاسبه نسبت بقای نسبی از روش دوم ادیرر استفاده شده است. داده­های پژوهش با برنامه­نویسی تحت نرم­افزار sas مورد تجزی ه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج حاصله نشان می­دهد نسبت بقای نسبی سه ساله برای گروه­های سنی 44- 15، 59- 45 و 74- 60 به­ترتیب برابر 85%، 90% و 80% و برای گروه سنی بالاتر از 75 سال برابر 67% بسیار متفاوت از دیگر گروه­هاست. برآورد نسبت بقای نسبی برای گروه سنی 59- 45 برای دو سال متوالی تقریباً برابر با یک به­دست آمد. برای برخی فواصل پیگیری برآورد بقای نسبی بیش از یک به­دست آمد. نتیجه­گیری: بر اساس نتایج، احتمال بقا با افزایش گروه­های سنی کاهش می­یابد. این کاهش برای گروه سنی بالاتر از 75 سال قابل ملاحظه است. هم­چنین در گروه­های سنی با افزایش سال­های پیگیری احتمال بقا ابتدا کاهش و سپس اندکی افزایش می­یابد. برای گروه سنی 45 تا 59 نقطه درمان آماری قابل پذیرش است و بقای نسبی در برخی فواصل برای گروه سنی 45 تا 59 و 60 تا 74 بیانگر کیفیت پیگیری نامناسب می­باشد